Tijdens recente operaties in Afghanistan en Irak hebben de vliegtuigen veel vliegtuigen van de Amerikaanse Marine en het Amerikaanse Korps Mariniers bijgetankt. Beide krijgsmachtdelen gebruiken dezelfde tanksystemen. Bij dit systeem moet de ontvanger zichzelf in een net manoeuvreren waarna brandstof kan worden afgegeven. Dit in tegenstelling tot tankvliegtuigen van de Amerikaanse Luchtmacht die een vaste buis hebben die wordt bestuurd door een operator in het tankvliegtuigen. De KDC-10's van de Klu hebben ook dit ''boom'' systeem. Deze vliegtuigen kunnen alleen vliegtuigen bijtanken die over een zogenaamde 'boom-receptacle' beschikken.

KC1 versie
De Tristar KC1 tanker vliegtuigen kunnen 160 passagiers en 44 ton vracht verplaatsen over maximaal 5700 mijl. Als tankvliegtuig kunnen ze 136.000 liter brandstof meenemen die kan worden afgegeven aan andere vliegtuigen met ongeveer 2000 liter per minuut. Er kunnen 2 vliegtuigen tegelijk worden bijgetankt.

K1 versie
De K1 versie is hetzelfde als de KC1 maar heeft maar 1 punt waarmee het andere vliegtuigen kan bijtanken.

C2 versie
De C2 en C2A vliegtuigen hebben een standaard configuratie voor het vervoeren van 260 passagiers en ze hebben een bagageruimte.

In het kader van het - door de Britten opgezette - Future Strategic Tanker Aircraft (FSTA) programma worden de Tristar tankvliegtuigen vervangen door Airbus A330 vliegtuigen.

Tristar K1 met USN EA-6B Prowler	Tristar met Tornado´s	Tristar
Tristars