World Wide Military
Uw 1e bron van informatie over meer dan 900 Internationale Wapensystemen
Professionals in Internationale Militaire Vliegtuigen en Helikopters
Militaire Vliegtuigen Militaire Helikopters Landmacht Materieel Marine Schepen Bewapening & Raketten Landen
Home

Vliegtuigsystemen
Wapensystemen
Luchtvaarttechnologie

Defensie Industrie
Defensie Informatie
Over WWM
F/A-18
US Navy
USMC
Australië
Canada
Finland
Koeweit
Maleisië
Spanje
Zwiterland
Specifciaties
Foto's
--> -->
F/A-18 Hornet (McDonnell Douglas)

De F/A-18 is een 2-motorige multi-role supersonische straaljager en aanvalsvliegtuig voor het gebruik vanaf vliegdekschepen of conventionele vliegbases. De primaire taken van de hornet zijn lucht dominantie, vechter escorte, onderdrukking van vijandelijke luchtverdediging, verkenningen, forward air control (FAC) en dag en nacht aanvalsmissies. De F/A-18 kan worden bewapend met AIM-9 Sidewinder, AIM-7 Sparrow, AIM-120 AMRAAM, Harpoon, AGM-88 HARM, AGM-84E SLAM, SLAM-ER, AGM-65 Maverick raketten, AGM-154 Joint Stand-Off Weapon (JSOW), Joint Direct Attack Munition (JDAM), verschillende general purpose bommen, mijnen en rockets. De Super Hornet versie heeft een verbeterde AIM-9 en kan ook laser geleide paveway bommen gebruiken.

De F/A-18 is ontworpen om de F-14 Tomcat straaljagers aan boord van Amerikaanse vliegdekschepen aan te vullen. De hornet kan zowel lucht-lucht gevechten als lucht-grond gevechten uitvoeren door simpelweg een knop om te schakelen. Hiermee wordt een grotere flexibiliteit bereikt.


Oorsprong
Het eerste model vliegtuig (toen nog F-18A) kwam operationeel bij de Amerikaanse Marine in 1983 en is ontworpen door het Amerikaanse bedrijf McDonnell Douglas (nu Boeing). De Super Hornet (F/A-18E en F) en de nieuwe G versie voor elektronische oorlogvoering zijn door Boeing ontworpen. De F/A-18 is een doorontwikkeling van de YF-17 dat een prototype was voor het project van ontwikkeling van de F-16.
Iran heeft jaren geleden aangeboden om de kosten te willen delen voor de ontwikkeling van de F/A-18. Dit is echter nooit door gegaan.

Versies
Na de invoering van de eerste F/A-18 Hornets (A) zijn er steeds (kleine en grote) modificaties doorgevoerd waarbij de aanduiding van de Hornet veranderde. Er bestaan de volgende versies:
  • F/A-18A/B Hornet
  • F/A-18C/D Hornet
  • F/A-18E/F Super Hornet
  • EA-18G Growler

F/A-18A/B Hornet
De F-18A en B versies (1 en 2 zitters) waren de eerste versies die ontstonden uit het YF-17 project. Er werd ook een 2-zitters versie ontwikkeld voor trainingsdoeleinden; de TF/A-18 die kleine verandering had betreffende de 2e cockpit. De F/A-18A maakte zijn eerste vlucht in 1978 en onderging testen bij het Naval Air Test Center. Het vliegtuig deed zijn intrede bij de Amerikaanse Marine en het Amerikaanse Korps Mariniers (USMC) in 1983 ter vervanging van de F-4 Phantom en de A-7 Corsair II. In totaal 54 squadrons! Met het nieuwe vliegtuig bij de marine werd 3x meer gevlogen zonder fatale gevolgen en het vliegtuig had 50% minder onderhoud nodig.

F/A-18C/D Hornet
De F/A-18C en D hebben ten opzicht van het A en B model onder andere: betere mogelijkheden bij nachtelijke aanval, precisie bombardementen, een lagere herkenning door vijandelijke radar, NAVFLIR pod, een upgrade voor de APG-73 radar wat betere schermbeelden in de cockpit levert. Een nadeel bij het C model op vliegdekschepen is dat de bring-back lading niet meer mag zijn dan 5500 pond. Alles wat de vlieger meer had moest hij in zee dumpen.


Specificaties C/D
Algemeen  
Aanduiding F/A-18C/D Hornet
Prototype YF-17
Projectnaam  
Ontwerp organisatie Boeing (voorheen McDonnell Douglas)
Belangrijkste secundaire ontwerp organisaties  
Productie organisatie Boeing
Primaire taak Aanval/gevechtsvliegtuig, verdediging van de vloot
Type vliegtuig 3e generatie jachtvliegtuig
Lengte 16.8 meter
Hoogte 4.6 meter
Spanwijdte 13.5 meter
Vleugeloppervlakte 46,5 m2
Vleugelslankheid  
Pijlstelling  
V-stelling  
Prestaties  
Motoren 2 x F404-GE-402 turbofan met naverbrander
Vermogen 17.700 pond (per motor zonder naverbrander)
Gewicht (leeg)  
Gewicht (start, maximaal) 23.537 kg
Gewicht (landing, maximaal)  
Vereiste baanlengte (start)  
Vereiste baanlengte (landing)  
Kruissnelheid  
Maximum snelheid > Mach 1.7
Plafond > 50.000 ft
Maximum vliegafstand 2003 km of 2844 km met 3 externe brandstoftanks
Inhoud brandstof tank (Max. trip fuel)  
Bijtankcapaciteit (ATAR)  
Passagiers geen
Vracht capaciteit geen
Equipment  
Bewapening Combinatie mogelijk van: 

- 1 standaard M61A1/A2 Vulcan 20mm boordkanon
- AIM-9 Sidewinder
- AIM-7 Sparrow
- AIM-120 AMRAAM
- AGM-84 Harpoon
- AGM-88 Harm
- AGM-84E SLAM
- AGM-84H/K SLAM-ER
- AGM-65 Maverick
- AGM-154 J oint Stand-Off Weapon (JSOW)
- Joint Direct Attack Munition (JDAM)
- verschillende algemene bommen
- mijnen
- rockets
Maximum wapengewicht  
Maximum G bestendigheid  
Radar  
Sensoren  
Avionica  
Type flight controls  
Landingsgestel  
Gebruik  
Uitvoeringen F/A-18C, F/A-18D
Geproduceerd  
Bemanning 1 (F/A-18C), 2 (F/A-18D)
Kosten 29 miljoen dollar
Levensduur  
Eerste vlucht 1978 (A-model)
Eerste levering  
Operationeel sinds 1983 (A/B-model)
1987 (C/D-model)
Vervanger van de  
Vervangen door F/A-18 E/F Super Hornet
Vergelijkbaar vliegtuig  
Gebruikers (voorheen en tegenwoordig) Amerikaanse Marine + Korps Mariniers, Zwitserland, Koeweit, Finland, Canada, Maleisië, Spanje, Australië
Voornaamste gebruikers Amerikaanse marine
Amfibisch gebruik Ja
Status In operationele dienst



F/A-18E/F Super Hornet
De F/A-18 Super Hornet is een sterk verbeterde versie van de ''gewone'' hornet. De F/A-18E is de 1-zits straaljager, de F/A-18F is de 2-zits straaljager. De Super Hornet is 25% groter, 42% minder onderdelen, heeft een groter vliegbereik, een grotere maximale lading, krachtigere motoren en een grotere interne brandstofcapaciteit dan de F/A-18C/D waar de marine eerst over beschikte. De Super Hornet is het best te herkennen aan de ''vierkante'' luchtinlaten (rectangular inlet duct) zoals de F-15E die ook heeft die de vervanger is van de ronde luchtinlaten.

Elektronica

De Super hornet heeft ook een grotere bring back capaciteit. Enkele nieuwe systemen zijn zoal; een ATFLIR doelaanwijssysteem pod, MIDS link 16 systeem, Joint Helmet Mounted Cuing System. Ook krijgen alle Super Hornets het nieuwe SHARP verkenningssysteem.


De Super Hornet is ontwikkeld naar aanleiding van het grote succes van de hornet. Momenteel (2011) zijn 418 Super Hornets van een order van 484 gemaakt voor de Amerikaanse Marine. Ook Australië beschikt over de Super Hornet als tijdelijke oplossing tot de komst van de F-35.
De Super Hornet is ontwikkeld voor een levensduur van 6000 vlieguren.

Boeing bied de F/A-18 ook aan met de verbeterde GE-141 Enhanced Performance engine.

Specificaties E/F
Algemeen  
Aanduiding F/A-18E/F Super Hornet
Prototype YF-17
Projectnaam  
Ontwerp organisatie Boeing
Belangrijkste secundaire ontwerp organisaties Raytheon, Northrop Grumman, GE
Productie organisatie Boeing, St Louis, Missouri, VS
Primaire taak Aanval/gevechtsvliegtuig, verdediging van de vloot
Type vliegtuig 4e generatie straaljager
Lengte 18.5 meter
Hoogte 4.87 meter
Spanwijdte 13.68 meter
Vleugeloppervlakte  
Vleugelslankheid  
Pijlstelling  
V-stelling  
Prestaties  
Motoren 2 x F414-GE-400 turbofan met naverbrader
Vermogen 22,000 pond (per motor zonder naverbrander)
Gewicht (leeg)  
Gewicht (start, maximaal) 29.932 kg
Gewicht (landing, maximaal)  
Vereiste baanlengte (start)  
Vereiste baanlengte (landing)  
Kruissnelheid  
Maximum snelheid > Mach 1.8
Plafond > 50.000 ft
Maximum vliegafstand 2346 km of 3054 km met 3 externe brandstoftanks
Inhoud brandstof tank (Max. trip fuel)  
Bijtankcapaciteit (ATAR) Ja
Passagiers geen
Vracht capaciteit geen
Equipment  
Bewapening Combinatie mogelijk van: 

- 1 standaard M61A1/A2 Vulcan 20mm boordkanon
- AIM-9 Sidewinder
- AIM-9X
- AIM-7 Sparrow
- AIM-120 AMRAAM
- AGM-84 Harpoon
- AGM-88 Harm
- AGM-84E SLAM
- AGM-84H/K SLAM-ER
- AGM-65 Maverick raketten
- AGM-154 Joint Stand-Off Weapon (JSOW)
- Joint Direct Attack Munition (JDAM)
- Paveway Laser Geleide Bommen
- verschillende algemene bommen
- mijnen
- rockets
Maximum wapengewicht  
Maximum G bestendigheid  
Radar AN/APG-79 AESA
Sensoren  
Avionica  
Type flight controls Fly-by-wire
Landingsgestel  
Gebruik  
Uitvoeringen F/A-18E, F/A-18F, EA-18G
Geproduceerd 484 (US Navy)
Bemanning 1 (F/A-18E), 2 (F/A-18F)
Kosten 53.8 miljoen dollar
Levensduur  
Eerste vlucht 29 November 1995 (E)
1 april 1996 (F)
Eerste levering 18 december 1998
Operationeel sinds december 2000
Vervanger van de F/A-18C/D Hornet, F-14D Tomcat
Vervangen door n.v.t.
Vergelijkbaar vliegtuig  
Gebruikers (voorheen en tegenwoordig) Amerikaanse Marine, Australië
Voornaamste gebruikers Amerikaanse Marine
Amfibisch gebruik Ja
Status In operationele dienst

Film: F/A-18E takeoff van vliegdekschip

EA-18G Growler
De EA-18G Growler is ontworpen op basis van de F/A-18F Super Hornet en is bedoeld om de EA-6B Prowler van de US Navy te vervangen voor op de vliegdekschepen in de rol van elektronische oorlogvoering. De Growler die nog in ontwikkeling is kan worden uitgerust met 3x ALQ-99 pods, 2x, ALQ-218 wing tip pods, 2x AGM-88 HARMs, 2x AIM-120 AMRAAMs and 2 externe brandstof tanks. Op dit moment zijn er 3 Lot 30 LRIP vliegtuigen gebouwd: F/A-18E E3, F/A-18E E22 en de F/A-18F F35 die worden aangeduid als G1, G2 en G3.

Alle EA-18G Growlers zullen als thuisbasis NAS Whindbey Island in de staat Washington krijgen. Elk van de 10 squadrons zal worden uitgerust met 5 Growlers tegenover de 4 Prowlers van nu. Verwacht wordt dat het eerste operationele squadron in FY2010 kan worden ingezet.

De eerste EA-18G Growler (G-1) is op 24 september 2007 geleverd aan de Amerikaanse Marine en zal worden gebruikt voor test vluchten vanaf Naval Air Station Patuxent River. In 2011 is de EA-18G operationeel ingezet in Libië.

 

Gebruikers
De F/A-18 die oorspronkelijk voor de Amerikaanse Marine is ontwikkeld is ook verkocht aan andere landen. Op dit moment is de Hornet in gebruik bij:

1. Amerikaanse Marine
2. Amerikaanse Korps Marinierset USMC
3. Australië
4. Canada
5. Koeweit
6. Maleisië
7. Spanje
8. Zwitserland
9. Finland

1. Amerikaanse Marine
Van de F/A-18A en B zijn er ruim 400 gemaakt. De B modellen worden gebruikt voor training. De Marine heeft in beperkte mate nog beschikking over A modellen die worden gebruikt voor test vluchten. Ook het Blue Angels demo team van de Marine vliegt er mee. De US Navy had in 2011 de beschikking over ruim 418 Super Hornets.

Alle F-14D Tomcats op Amerikaanse vliegdekschepen zijn vanaf 2005 vervangen door de nieuwe F/A-18E/F Super Hornet.

De eerste levering Super hornet voor de Amerikaanse Marine startte in 2002 en de eerste operationele missies van de Super Hornet is gevlogen vanaf het Amerikaanse vliegdekschip USS Nimitz door het VFA-14 en VFA-41 squadron. De Hornet heeft missies tijdens Iraqi Freedom ondersteund.

De Hornet is ingezet in 1986 voor aanvallen tegen Libië vanaf het Marine schip USS Coral Sea. Hierbij werden raketten als de HARM gebruikt tegen Libische luchtverdedigingsradars en raketlanceer plaatsen. In 2011 zijn Super Hornets ingezet om de burgerbevolking te beschermen tegen het regime van Kaddafi.

In 2011, meldde de Amerikaanse Marine dat door de intense inzet van F/A-18's, het einde van de levensduur sneller zal worden bereikt. Van de F/A-18 Super Hornet die een levensduur heeft van 6000 vlieguren, waren er in 2011 al 73 die over de 3000 vlieguren waren.


Productie planning

  2009 2010 2011 2012 2013 Totaal
F/A-18E/F Super Hornet 23 18 17 22 - 80
E/A-18G Growler 22 22 10 - - 54




2. Amerikaanse Korps Mariniers
Het United States Marine Corps (USMC) beschikt over een totaal van ongeveer 168 Hornets in de uitvoering F/A-18A, F/A-18C en F/A-18CN Hornet. Deze worden gebruikt voor het onderscheppen en vernietigen van vijandelijke vliegtuigen en het aanvallen en vernietigen van vijandelijke oppervlakte doelen onder alle weersomstandigheden.

     
    F/A-18E
F/A-18F F/A-18F F/A-18E
F/A-18E F/A-18F  
 
 
USMC F/A-18A
Blue Angels F/A-18A USN F/A-18A  
 
 


3. Australië
De Australische luchtmacht heeft 71 F/A-18A/B straaljagers. Australië heeft de F/A-18 operationeel ingezet tijdens de openingsfase van Operation Enduring Freedom (oorlog in Irak in (2003).

De Australische Luchtmacht heeft in 2007 een order gegeven voor de levering van 24 x F/A-18F Super Hornets ter vervanging van de F-111 Aardvark.

Australië    
   
   

4. Canada
De Canadese Luchtmacht was de eerste buitenlandse gebruiker van de F/A-18 Hornet met 113 CF-18A's en 34 CF-18B's en heeft daarmee de grootste vloot na de Amerikanen. Deze hornets werden later aangeduid met CF/A-18 Hornet. De CF/A-18 is de vervanger van de F-101 Voodoo, F-104 Starfighter en de CF-5 Tiger.

Canada Canada Canada
Canada

Canada

 
 
 



5. Koeweit
De Luchtmacht van Koeweit heeft 40 F/A-18 straaljagers.

6. Maleisië
De Luchtmacht van Maleisië heeft 8 F/A-18D straaljagers.

7. Spanje
De Spaanse Luchtmacht heeft in het begin 72 F/A-18 Hornets waarvan 60 A versies, 12 B versies gekocht. Op dit moment hebben ze 81 F/A-18A/B straaljagers en 24 F/A-18C straaljagers.

Spanje heeft F/A-18 Hornet straaljagers gestationeerd op de vliegbasis van Las Palmas op het Canarische Eiland Gran Canaria. De straaljagers zullen waarschijnlijk ter verdediging zijn van de canarische eilanden en worden gebruikt voor patrouilles rondom de eilanden.

Spanje Spanje Spanje
 



8. Zwitserland
De Luchtmacht van Zwitserland beschikt sinds eind 1990 over 26 F/A-18C en 7 F/A-18D Hornet straaljagers. Deze zijn op dit moment operationeel bij de squadrons: Fliegerstaffel 11 (op Meiringen), Escadrille 17 (op Payerne) en Escadrille 18 (op Sion).

Zwitserland Zwitserland Zwitserland
   
   

9. Finland
De Finse Luchtmacht beschikt over 55 F/A-18C en 8 F/AD-18 Hornet straaljagers. Deze zijn vanaf 2007 uitgerust met de Litening Advanced Targeting pod.


Finland Finland Finland


Referenties

1. The Boeing Company
2. General Electric
2. United States Navy
4. United States Marine Corps
5. Royal Australian Air Force
6. Royal Canadian Air Force
7. Swiss Air Force
8. Spanish Air Force
Cijfers       Disclaimer Contact
Copyright © Worldwide-Military.com        

Laatst geüpdate: 1 April 2018